......Sadece olmak...

[vgokhan]

Duyguların ve sevginin taşınamaz olduğu zamanlar vardır. Ne bir müzik ne bir film ne de bir çiçek görmek istemediğiniz. Küskünlükten öfkeden değil de sadece yüreğinizin kaldırmadığından.
Hırpalanmış yorgun yüreğiniz nadasa bırakılmıştır.
Geceleri yıldızlar sizi duyguların seline kapılmaya sevk etmediği
gibi ışık ışık duran birçok dolunayın içinize işlemediği ayları
geçirirsiniz. Uykusuz gecelerin gözyaşından ıslanan romantik anları
yoktur. Sadece uykusuzsunuzdur.
Rüyalarınızın
sıcaklığında uyanmadığınız sabahların sayısı arttıkça, sabahlara ümitsiz kalkan bedeniniz gün başlamadan yorgundur. İşe giderken köşedeki kediyi farkedemezsiniz. Yanınızdan geçen cin gözlü çingene çocuğu da. Yaşlı bir kadının sabah
gezisindeki çoşkuyu, heyecanı ve köpeğiyle dostluğuda sesizce uzaklaşır yanınızdan. Kahvenin
kokusunu es geçersiniz. Simitçinin tezgahına baksanız bile gözünüzün
önünde sıcacık demli bir çay, simit ve peynir canlanmaz. Evet! En kötüsü
de kitapçıya girdiğinizde alacak bir şey bulamamanız, evdeki masanın üzerindeki kitabı uzun zamandır okuyamıyor olmanızdır. Bugün
yılların dostu, psikologumla sohbet ediyorduk. Sohbetimizin sonunda
müzik açtı. Üzgün bir ses tonuyla, ben
artık müzik dinleyemiyorum dedim. İstemiyorum. Onlarca CD öyle duruyor
ellemiyorum dedim. Sessizliği dinliyorsundur dedi!! Doğru. Hiç bu kadar yalın yaşamamıştım. Sessizliği dinlediğimi, evrene baktığımı, nefes almayı yaşadığımı
düşünmemiştim.
''Sadece
olmanın'' hissetmemek demek olmadığını da. Aslında bütün bu
yaşananların da kendine has bir duygusu olduğunun farkına vardım. Genelde
hep aynı şikayeti duyarız. Son zamanlarda kitap okuyamıyorum. (Bütün
günü
TV başında geçirip, kitap okumaya vaktim yok kesimini kasdetmemekteyim
tabii ki Öylece nefes almak, yürümek, günün geldiği gibi yaşamak ve
bazen hiçbir şey yapmamak keyifli olabiliyor. Eyvah depresyondayım
hiçbir şey yapamıyorum
telaşından çıktıktan sonra tabii.

Deneyin. Yapmamayı,
istememeyi kabul edin. Hiçbir şey yapmaya, bir şey olmaya çalışmayın.
'Başkaları ne der? Beğenilir miyim? Beğenilmez miyim? Hakkımda ne
düşünürler?'i denize atıp arkanızı
dönün. Ruhunuzu nadasa bıraktığınızda, bedeninizinde ne kadar
dinlendiğini bununla mücadele etmeyi unuttuğunuzda hissedeceksiniz

Sevgiyle, Ayla