KANDIRMIŞIM HERKESİ, EN ÇOKTA BENİ

[vgokhan]

KANDIRMIŞIM HERKESİ, EN ÇOKTA BENİ





Kandırmışım herkesi, en çokta beni.
Öylesine kanmışım ki;
Bir ömür geçirmişim, kendi
yalanımla.
Gerçekleri görmezden gelip,
hayatı ertelediğim gibi...

İşte farkındayım;

Hayat kitabında mürekkebin bittiği son satırımda,


İşte, Nokta.
Sanki şairin unuttuğu
satırları...

Merak edip sorulur mu acaba, neden-nasıl?
İşte bu sorunun cevabı da
son satırlarımda;

Her sabah başlarken hayat, yine yalan rüzgârında,
Bazen istekli, bazen
isteksiz günaydınlarımda,
Sorularıma hiç alamadığım
cevaplarda,
Ufak bir umutla
kurguladığım,
gerçekleşmeyen
hayallerimde,
Size, hiç anlatamadığım
benliğimde,
Gösteremediğim sevgimde,
Duyduğum nefrette,
Dışa vuramadığım
samimiyetimde,
Anneme söyleyemediğim sevgi
sözcüklerinde
ve
Hiç olmayan sevgililerde.

Aslında hiç yaşamamışım sanki...

Bazen, düşünüyorum da;
Hayat bir film seti ve siz
oyuncularısınız,
Bazen güldüren, bazen
ağlatan,
bazen hatırlatan, bazen
unutturan...
Ben ise o filmde kaybolmuş
başrol...
Kandırmışım affedin!

ALINTIDIR