Gidecek Bir Adamı Seviyorum!

[vgokhan]

Gidecek Bir Adamı Seviyorum!



Siz hiç gideceğine emin olduğunuz birini sevdiniz mi? Sadece sevdiğiniz
için yanınızda olmasını istemenin haksızlık olacağını, sizinki kadar
olmasa da, onun yüreğinde yeriniz olduğuna inandığınız bir adamı
sevmenin, ne kadar zor olduğunu bilir misiniz?
Gidecek Bir Adamı Seviyorum!

Ne bana, ne başkasına ait olan; bir çınar gibi yalnız yaşayan,
özgürlüğünü ellerine kelepçe etmemiş bir adamı seviyorum. Her
düşündüğümde kalbimi sızlatıyor sevgim. Nasıl anlatmalı bu duyguyu
bilmem ki? Doktorların, ölecek dediği hastanın başında beklemek gibi,
elinizden bir şey gelmez, sadece iyi bakarsınız, başında beklersiniz.
Bir yandan kendinizi hazırlarsınız, ne kadar hazır olabilir ki insan?

Ayrılığın çok uzak olmadığını bile bile sevmek, kalbin kaldıracağından
ağır bir yük gibi ama öyle dayanıklı ki şu kalp, sanki etten, kandan
değil de demirden. Onu seyrettim uyurken, kırılacak gibi duruyordu.
Öyle narin ki, pamuklara sararak saklamak geliyor içimden. “Erkek adam
narin olur mu?” diye düşünmeyin, oluyor! En kadın yanım bile kaba
kalıyor.
Vakti geldiğinde
gideceğini bildiğim bir adamı seviyorum. Oysa kalsın isterdim. Bir ömrü
birlikte geçirelim. Yaşlanalım koltuğun üzerinde, balkonunda
begonviller açan evin serin saatlerinde birlikte ölelim. Omuz omuza
duralım ayakta, zor bu yükü hayatın, her köşe başı geçene çelme takmak
için bekleyenlerle doluyken, saklanalım birbirimize. Dışarıda fırtına
çıkmış, güneş açmış, volkanlar patlamış, bize ne? Ama öyle olmayacak!
Onun gidip kafa tutması gerek hayata, tüm sakinliğine rağmen, kızgın
bir güneş altında bağırması lazım kan ter içinde.

Birine, sen seviyorsun diye “kal” denmiyor. Biliyorsun, hissediyorsun,
şimdi olmasa yarın, mutlaka gidecek. Zaten sevgi, seven yüreği bağlar,
karşı taraf sorumlu değil ki! “Sevmeseydin arkadaşım” derler adama,
silah zoruyla yatmadık ya koluna!

Acı, aşkın kan kardeşi, ayrılmamaya yeminleri var. Ne zaman gönlüne aşk
ateşi düşerse, bil ki canın yanacak. Öyle büyük alev topları patlayacak
ki içinde, her yan kül, duman olacak. Gözünden yaş yerine ömrün akacak.
Birine tutulduysan, söz geçiremiyorsan kalbine, kendini yangınlara
hazırlayacaksın. Önünü, sonunu görmeyi öğreneceksin. Aşk dediğin, bir
çeşit delilik hali, akıllı insan aşık olur mu hiç? Aslında, aklı olan
sever. Bilirsen ki bu bedenler ihtiyarlayacak, büzüşecek, geriye hiçbir
şey kalmayacak güzellikten, önce aklı seversin.

Gidecek bir adamı seviyorum. Kendine zulüm etmek böyle olmalı ama bu,
zulmün en asil olanı. Karşılık beklemeden sevmeyi öğretiyorum kalbime.
Tüm insani isteklerime rağmen, olduğu kadarıyla yetinerek tadını
çıkarıyorum. Ruhumdaki yabani otları koparıyorum. Egomu, gururumu,
şeytan yanımı, çıkarları, almayı, sadece istemeyi, bildiğim bütün aşk
oyunlarını yolarak söküyorum. Bir daha hiç çıkmasınlar diye ateşe
veriyorum. Sevgi tarlasına yakışmayan ne varsa temizliyorum. Kirlenmiş
neresi varsa, eskimiş hangi gönül yarasının artıklarını tutuyorsam,
hepsini kaldırıp atıyorum. İçimde büyük bir bahar temizliği var. Hak
ettiğine inandığım bir erkeğe, daha önce kimseye bakmamışım gibi
bakıyorum.
Sonu ayrılık olacak bir
aşka koşuyorum. Üstüm başım ne kadar kirli olsa da, sevgimi yıkadım,
gümüş bir tepside sunuyorum. İster alır, ister almaz ama ben aşka
inancını kaybedenlere inat ve aşka rağmen; dimdik sevdamın arkasında
duruyorum. Her yaşam mutlu bitecek değil ya? Ben payıma düşeni aldım,
gidecek bir adamı seviyorum!
KAYNAK:kadin.tr.msn.com