BÜLBÜL

[vgokhan]

Bütün dünyaya küskündüm, dün akşam pek bunalmıştım.
Nihayet, bir zaman kırlarda gezmiş, köyde kalmıştım.
Şehirden kaçmak isterken sular zaten kararmıştı.
Pek ıssız bir karanlık sonradan vadiyi sarmıştı.
Işık yok,yolcu yok,ses yok,bütün hilkat kesilmiş lal…
Bu istiğrakı tek bir nefha olsun etmiyor ihlal.
Mühitin hali”insaniyet”in timsalidir sandım;
Dönüp maziye tırmandım, ne hicranlar, neler andım!
Taşarken haşr olup beynimden artık bin müselsel yad,
Zalamın sinesinden fışkıran memdud bir feryad,
O müstağrak,o durgun vecdi na-gah öyle coşturdu:
Ki vadiden bütün,yer yer eninler çağlayıp durdu.
Ne muhrik nağmeler, Ya Rab, ne mevc-a-mevc demlerdi:
Ağaçlar, taşlar ürpermişti guya sur-ı mahşerdi!



Eşin var,aşiyanın var,baharın var,ki beklerdin;
Kıyametler koparmak neydi,ey bülbül,nedir derdin?
O zümrüd tahta kondun, bir semavi saltanat kurdun;
Cihanın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun.
Bugün bir yemyeşil vadi, yarın bir kıpkızıl gül-şen,
Gezersin, hanümanın şen, için şen, kâinatın şen.
Hazansız bir zemin isterse şayet ruh-ı-ser-bazın,
Ufuklar, bud-ı mutlaklar bütün mahkûm-ı pervazın,
Değil bir kayda, sığmazsın-kanatlandın mı-eb’ada;
Hayatın en muhayyel gayedir ahrara dünyada.
Neden öyleyse matemlerle eyyamın perişandır?
Niçin bir damlacık göğsünde bir umman hurüşandır?
Hayır, matem senin hakkın değil… Matem benim hakkım:

Mehmet Akif ERSOY

[vgokhan]

"Bülbül cıvıltıları uğruyor mu, yedi tepeli şehre?



Bülbüller uğruyorsa, eğer…



Niye, güller mevsimsiz soluyor yedi tepede?"