Yalnız Yürümek

[vgokhan]

Yalnız Yürümek



Ben yalnız yürüdüm her zaman şu ıssız yollarda,
Yine kimse yok arkamda, sanki hep sen mi vardın yanımda.
Bak yine o sokaklardayım ben, içim biraz da buruk,
Ne eski evler kalmış, ne de hak,hukuk.


İşte ben hep yalnız yürüdüm bu yollarda,
Zaten hiçbir zaman kimse olmadı ki yanımda.
Nerede o caddeler, güzel bahçeler, çeşmeler,
Hiç birinden eser yok, nerede o buseler, gülüşmeler.


Ben hep yalnız yürüdüm bu yollarda,
Hiçbir zaman kimse olmadı ki yanımda.
Kardan ayaklarım ıslanırdı donardım,
Kimi zaman tok, bazende aç yatardım.


İşte ben hep yalnız yürüdüm bu yollarda,
Gölgemden başka kimse yoktu arkamda.
Sevgi satardım, istediğim dürüstlüktü.
İşittim, güven ölmüş, çoğunun boynu büküktü.


Ben hep yalnız yürüdüm bu yollarda,
öğünenlerin hiç biri konuşamaz karşımda.
Ne zaman doğmuşki bu seviyeli ilişkiler,
Aşk çocukları, meşk çocukları her yerde türemişler.


İşte ben hep yalnız yürüdüm bu yollarda,
Şimdi anlıyorum neden kimse yok yanımda.
Suçlamıyorum artık ne çocuğu, ne bu çocuğu,
İlgilenmezsen hemen meşhur oluyor, yosmanın çocuğu.


Onur TUTAN