Bu bir veda galiba...

[vgokhan]

Bu akşam vurdum kendimi
İzmir sokaklarına... Yalnızlığımı kokladım, denizin dalgalarını sevgili
yaptım kendime, o konuştu ben dinledim; tıpkı senin gibi... Elimde
biram, içtikçe andım seni, andıkça içtim... Kaldırımlar yol oldu önüme,
sana gelmek istedim... Ama ne mümkün!!! Yürüdükçe yollar uzandı,
uzandıkça yürüdüm, öyle uzak(ta)sın ki, koşsam da yetişemiyorum sana!

Sen aldırma bana ama
korkuyorum kaybetmekten seni, zaman galip gelecek ya da gelip geçecek
diye korkuyorum, inancımı yitirmekten, seni hissedememekten...
Karışıyor bütün duygularım... Bazen hüzünleniyorum, bazen güldürüyorsun
beni yine, bazen de yeter dedirtiyorsun bana, boşveresim geliyor,
yapamıyorum!

Susuyorum ama yanıyorum
aynı zamanda, alevler yüreğimi dağlıyor, dalgalar vurdukça körüklüyor
ateşimi, susuyorum ama seviyorum seni...

Korkuyorum, böyle o kadar
güzelsin ki ve zamanla çok daha güzel olabilecekken bir yanım neden
vazgeçirmeye çalışıyor beni? Neden inanmıyor sana, anla(ya)mıyorum...

Bugün yalnızca dolaştım
İzmir'i, seni andım bolca, bir yanım bu gece son dedi, boşver artık
dedi, unut, unutursun sen... Alışkınsın unutmaya...
Bugün yalnızca dolaştım İzmir'i, seni andım bolca, bahaneler yarattım kendime vazgeçmemek için senden, uğraştım durdum...
Galiba...

Bu bir veda galiba...
NMD