........MEKTUP......

[vgokhan]

Yine sessiz bir kış
seheri, odamın perdeleri açık, kar usul usul yağıyor şehrime. Dört tane
duvar , yaylı yatağım , yatağımın baş ucunda duran ahşap sehpa ve
üzerindeki içi boş vazo; geçen sene vardı içinde bir şeyler ama zamana,
birazda susuzluğa yenik düştüler. Kocaman dev blokları olan dillere
destan bir konağın arkasına saklanmış küçük ,ahşap bir evdeyim işte.
Kimim kimsem yok, annemi hiç görmedim , babam; bir yaz akşamıydı iyi
hatırlıyorum , sofada oturmuş gümüş kabzalı tabancasını temizliyordu,
ben yan odada elimi kafese daldırmış babamın kanaryasını tutmaya
uğraşıyordum . Babam sinirli adamdı kızdığı zaman eline ne geçerse
fırlatır, yeri göğü inletirdi, bana hiç kızmamıştı belki o silah
patlamasaydı bir gün bana da sinirlenecek belki bir tokat patlatacaktı
yanağıma . Silah sesini duydum öyle bir irkildim ki masadaki kafes yere
yığılı verdi , bir an kuşun delicesine çırpınışını gördüm, içim
korkuyla dolmuştu hemen sofaya koştum babam yerde öylesine yatıyordu ki
korkudan yaklaşamadım bile . küçük kanaryamda ölmüştü babam da, artık
hiç kimsem yoktu. İlk başlarda böyle olmadığını sanıyordum baba
tarafımdan akrabalarım vardı, iki üç yıl sonra kendimi sokaklarda
buldum . Ne babam vardı ne de bir yakınım. Yirmilerimde bir kız sevdim!
İşte şimdi bu küçük kasabadayım yalnızlığımda pek bir değişiklik yok
ama biraz yaşlandık galiba gelecek ay elliyi devireceğim. Neyse ağır
ağır çıkmak gerek rahat musalla taşından, eh şimdilik rahat tabi
arkamıza cemaat gelirde Allahuekber denilince sırtımız ya rahatta olur
yada azapta. Adamın çıkası da gelmiyor sıcacık yorganın altından, şimdi
sen tut buz gibi havada kalk işe git olacak iş mi yahu! “Tak tak “ ,
ha! sen kimsin be seher bülbülü sabahın köründe? “geldim geldim” ses
soluk yok gitti mi acaba? Ceketim nerede yahu bulamıyorum, hay aksi ,
yerlerde buz kesmiş .Eee neredesin seher bülbülü? Öyle geçerken
ihtiyarı yatağından kaldırayım diye mi uğradın? Yoksa yuvanı mı
şaşırdın?
Buda nesi be eski toprak! Aman, aman şaka maka iyice
yaşlandın eski toprak baksana yerden bir kağıdı bile alamıyorsun,
tamamdır işte sabahları hep böyle olur cıvatalar soğuktan sıkılaşıyor
eğilemiyorsun ,eğilirsen doğrulamıyorsun.
“Sen benim kadar sevebilir misin? “ hah ha haaaa ne bu eski toprak?
Bizim bilmediğimiz bir gizli hayranın mı var? Baksana sabahın altısında
kapıya bırakılan pembe bir mektup hem isimsiz, hem aşklı meşkli. Neyse
bu arada iliklerim dondu gir içeri ne demeye kapının önünde alık alık
bekliyorsun sanki bırakan geri dönecekmiş gibi,! Şöyle sıcak bir çay
iyi gider yediğimiz bu soğuğun üstüne, bu arada da şu alacalı bulacalı
mektubu rahat rahat okuruz.
Ohhh içim ısındı ciğerlerimiz cana geldi be eski toprak. Ne diyor bizim
seher bülbülü bir bakalım. Hah tamam! Bohça sarar gibi sarmış mübarek
kat kat, adam mektubu açarken yoruluyor inşallah içindekiler bizi bu
kadar yormaz.

“ Bu mektubu sana hem çok uzaklardan hem de çok yakınından yazıyorum sevdiğim!

Hep birini sevmek istemiştim, yitikte olsa yalanda olsa , yanımda olmasa da sevmeyi delicesine ve sen çıktın karşıma..
Ben Leyla isem benim sevdiğim Mecnun olsun isterim , yan yana olmasak
da , beden toprağa kavuşsa da ruhlarımız hiç ayrılmasın isterim. Sen
böyle sevebilir misin? Ben severim diyorum kendi kendime en az ölüm
kadar gerçek. Keşke şimdi yanımda olsaydın, ama yoksun! Olsun diyorum,
ben seni öylesine sevmedim ki! Ben seni sıcak tenin içinde sevmedim ,
ben seni ruhunla sevdim. Ben seni! Ben seni zifiri bir karanlıkta
sevdim .
Sevdim mi acaba? Gerçek sevgi bu mu? İçimi cayır cayır yakan bu ateşin
adı aşk mı? Yoksa ,yoksa her şeyin yapmacık olduğu şu küçücük dünyada
daha da küçülen insanların adını aşk koydukları bir heyecan mı sadece?
Eğer bu gerçek aşk değilse gerçeğini hayal bile etmek istemem. Şu an
hissettiklerim bile beni ağır ağır boşluğa çekiyor bundan fazlasını ne
hislerim ne yüreğim ne de ruhum kaldırır. Sadece bir tek cevap ver. Ben
senin kalbinde hiç olmasam da artık sana sarılamasam da unutma ki bu
ateş hiç sönmeyecek değil mi? Ta ki ruhum ölene dek. Sevda’nın adını
anan tek bir yürek kalmasa da , tüm kalplere mühür vurulsa da , seven
gönülleri kor ateşle dağlasalar da, benim kalbim seni anar , benim
sevdam tüm mühürleri söker , ben de dağlanacak tam bin yürek var her
biri Arş kadar.
Tekrar soruyorum “Sen beni böyle sevebilir misin?”
Dur ! sakın söyleme, ben duyamıyor olsam da , kim bilir belki karanlık
kıskanır, belki yalnızlık çekemez sevdamızı. Belki de ışıklar küser
gözlerime . Bir sel olur çağlar yüreğim aşkın yıkımında . Ne olur
sarmaşıklar girmesin aramıza ; zehirli sarmaşıklar. Tut elimden ne
olursun beni sensiz sadece sensiz bırakma. Bir gün olurda duyarsan
çekildiğini bedenimin toprağa “gülmeyen bir yüzü vardı yazsınlar mezar
taşıma”. Sonra gelip güldür beni bir tanem. Ay ışığında gel mezarıma ,
bir demet papatya bırak mezarımın başucuna, ellerini üstüme yığılı
toprağa sok ve hisset hayattayken sana anlatamadıklarımı. Dedimya ben
zifiri karanlıkta sevdim; kuşkusuz, amaçsız, ölesiye sevdim, tabi adı
sevdaysa bu çilenin.
Adına her ne diyorlarsa acı, ızdırap , keder tarifi her neyse bu duygunun ben kabulüm sen yanımdaysan.
Şu içimden geçenlerin sadece birini tutup çıkarabilsem seni sana onunla
anlatabilsem ne yazmaya kalem ne de satırlarıma kağıtlar yeterdi. Çünkü
sen benim içimdesin ruhumun deli sarmaşığı!

Seni seviyorum, seni seviyorum
Öylesine değil , ölümüne, bir bulmacanın karelerinde yok olmacasına!
Hatırlar mısın? hep seher bülbülüm derdin bana ben sana seni öldükten
sonrada seveceğim derdim de sen hep gülerdin, hiç inanmazdın bana belki
ben öyle hissederdim, sanki fersahlar vardı aramızda ben senin
başucundayken. Hep boşluğa dalardı gözlerin sanki bir benim yanımdaydın
bir boşluğun içindeki düşlerde. Bak işte aradan nice yıllar geçti ben
toprak oldum sen Eski Toprak!
Hani papatyalarımız vardı cam vazoda sakladığımız arada bir alıp
seviyor sevmiyor oynadığımız papatyalar. Şimdi boş görüyorum vazoyu
aşkımız soldu mu yoksa sevdiğim?
Ben seni böyle sevdim, beşikten mezara kadar değil , ruhum yok olana kadar.
Sen beni böyle sevebilir misin?
Sensiz geçen her gün ufkuma göz yaşı yağıyor , ben zaten gözyaşı
olmuşum! Hatıralarının sıcaklığı tüm ruhumu ısıtıyor aradan geçen onca
yıla rağmen. Hatırlar mısın sevdiğim? Hani gözlerinde kendimi görmeye
çalışırdım da sen hep ağlardın da puslu bir hayal olurdum gözlerinin
içinde , ellerini tutarken, sana sarılırken yutkunurdun hep öyle
ağlamaklı. Bugün ruhlar semada ölümle dans ediyorlar yırtık
kefenlerinde. Bugün yıldızlar bizim için parlıyor farkında mısın?
Senden ayrılmadan; yani seni terk etmeden önce saçlarından bir tutam
aldım, şimdi avuçlarımın içindeler. Hani ben ölmüştüm de sen bana
sarılıp ağlamıştın da ben kıpırdayamamıştım , usul usul gel kollarıma
sevdiğim kainatı kıskandırmadan gel ben seni işte böyle sevdim!”

“ Vakit geldi Eski Toprak!”

Ekleyen : VuSLAt

Tarih : 04-11-2005