Balık Tutmak vs Hayalleri Unutmak

[vgokhan]

Balık tutmak ortaokul yıllarımda başlayan, yapmaktan herzaman büyük
keyif aldığım ve yapmayı ihmal ettiğim zamanlarda çok özlediğim bir
tutkum. Özellikle ortaokul yıllarında hemen hemen hergün balık tutmaya
giderdim. Annemler anlamasın diye sabah erkenden kalkıp giderdim ve
öğlen olduğunda eve gelir yemeğimi yer sonra tekrar göle dönerdim.
Babam bisiklet aldığı zaman eminim böyle bir üçkağıtçılık yapacağımı
düşünmemiştir.
Balık tutarken ençok hoşuma giden şeylerden
birisi güneş suya vurduğu zaman oluşan ışık hüzmelerinin sağa sola
yansımasıydı. Hafiften esen rüzgarın yüzünüze bıraktığı o hafif
serinlik ise tasvir edilecek gibi değil. Elimde olta sabahtan akşama
kadar o şekilde otururdum. Balık tutmak gibi bir derdim zaten yoktu;
tuttuklarımı da geri bırakıyordum. O anki sessizliği, kurduğum
hayalleri ve hiç bitmeyecek gibi gelen huzuru hep anımsarım öyleki bu
ruh halinin tadını hala hissederim ve ne zaman herşeyden kaçıp
kurtulmak, birazcık huzur bulmak istesem gözlerimi kapatır ve o anları
hayal ederim.
Kurduğum hayaller çok mu afakiydi yoksa
düşündüğüm şeylerin “sadece hayal” olduğunun farkına varacak kadar
olgun muydum. Bildiğim kurduğum hayalleri, söylediğim şarkıları ve
dalgaların bana hatırlattığı şeyleri çoktan unutmuşum. Büyümek,
çocukluktan uzaklaşmak böyle birşey midir. Kim bilir![foto orj]