KARAR VERDİM SENİ KENDİMDEN MAHRUM BIRAKMAYA

[vgokhan]

*KARAR VERDİM SENİ KENDİMDEN MAHRUM BIRAKMAYA



Buğulanmış camın ardındaki yağmura bakıyorum gecenin bir yarısında.
Büyüyen bedenime rağmen içimdeki çocuk ağlıyor susturamıyorum.
Yanyana geldikçe daha uzak ,birlikteyken daha kimsesizsin diyor bana.Aziz nesin mısraları geliyor aklıma.
Bir ağrı sızım sızım yeri belirsiz
Acılar tütüyor bacamızdan
Görünmeyen taş duvarlar örmüşüz,
duvar olduk kendimize kendimiz.
Ne yana dönsek kendimize çarparız.
Şu
an her şeyden ayrı,herkesten uzak,sebepsiz yalnızlıklarımda bir
yudumluk nefeslerden mahrumum ben.Seni sensiz yaşamamalıydım 17 yaşın
saflığında ve ıslanmamalıydı pembe yanaklarım haksız
sağanaklarla.Hayallerime pusu kurup aklımı tuzaklara
düşürmemeliydin.Sevinçlerime inat gidişlerin vardı, kırılırdı küçük
yüreğimde melek kanatlarım.Sen ellerle demlenirken ben çay içmezdim
Yıldız gibi.Karar verdim seni kendimden mahrum bırakmaya.Kıyısına
gideceğim en sakin denizlerin.Yarım ve yalnız kalan her gecenin her
sabahın sayısını sileceğim.Perişan kırgın hayallerimi düştüğü yerden
tek tek toplayacağım inatla ,ısrarla, senin bilmediğin umudumla.Kalbim
ateş, gözlerim kıvılcımdan yorgun,öfkemi kusup yürüyeceğim buğulanmış
camın ardındaki yağmura.Bir varmış bir yokmuş,hem az hem çokmuş.Ne
yaşamış ne de yaşamamış...

Sus be çocuk ! Al
şekerlemelerini,leblebi tozlarını,gül şuruplarını eline otur yanıma.Bak
benimle birlikte yağmur altında sessiz denizlere, yıka ruhunu kokulu
beyaz sabunlarla incinmden incitmeden olsun bitsin....


EZO'NUN KALEMİNDEN