Acil!

[vgokhan]

Geçen gün sabah evden çıkarken göz ucuyla baktığım bir televizyon programında ayrılmış bir kadın ve adamın çocuklarına “bana bakmıyorlar” feryatlarına tanık oldum.

Arkasındanda “büyüyünce bunun hesabını onlardan soracağım” cümlesini ekledi!

Aklım karıştı…

Son yıllarda insanın insana yaptığı bin türlü zulmü anlamakta zorluk çeken aklım artık tamamen karıştı.

Zaten bu tip konular televizyonda niye konuşulur onu da hiç anlamam.

Kimsesiz çocuklar yurtlarında kötü muameleye maruz kalan çocuklar konuşulabilir, tartışılabilir ama niye ana, baba ve ortada bir çocuğun dramı bu şekilde gözler önüne dökülür bilmiyorum.

Ne olacak ki, ne bekleniyor?

O anne ya da baba, herkesin gözü üzerimizde diye daha iyi ebeveyn mi olacaklar veya o çocuğun derinden açılmış ve konuştukça büyütülen yaraları mı sarılacak?

Bu konuyu izleyen kişi “aman ben ders alayım da çocuğuma daha fazla mı sarılayım” diyecek?

Ben birini koruma, kollama dürtüsünün öğrenilerek gelişeceğine inanmıyorum. Kimsenin kendini yanlış emsallere bakarak “Ben ne iyi anne ya da babayım” diyerek kendisini alkışlayacağına da.

Bazen birinden bahsederken “duyarlı biridir” dendiğini duyarım, bunun ekstra bir davranış özelliği gibi ifade edilmesi garip değil mi?

Ne hale geliyor dünya?

Olması gereken her özelliği mucize gibi görmeye ve takdir etmeye başladık.

Benzer bir şekilde gün geçmiyor ki biten bir aşkın arkasından taraflardan biri diğeri için anlaşılamayacak kadar dolu bir öfkeyle aşağılayıcı sözler sarf ediyor.

İntikam duygusu ile yapıyor desem tarihteki en büyük düşmanlıklarda bile bu tip cümlelere rastlamak neredeyse imkânsız…

Bakın en büyük düşmanlıklarda diyorum, insanlar uyuşamadıkları bazı sebeplerden yollarını ayırıyordur. Ne olabilir ki bu azılı düşmanca tutumun sergilenmesinin nedenleri?

Bence gereksiz ego, tatmin edilememiş ruh, zengin olma ve zengin kalma hırsıdır insana garip şeyler yaptıran…

Zengin olma kısmını kattım çünkü bir de mal paylaşımından doğan tuhaf tartışmalar da ortalıkta.

Hadi yaptınız diyelim, yaşadığınız güzel günleri hiçe saydınız veya gerçekten büyük bir insani ihanete uğradınız, o güzel günleri de hiçe saymak zorunda kaldınız…

E niye bunu başkalarının da görmesine razı oluyorsunuz?

Bu tarafı size kaybettiğiniz umutlarınızı, inancınızı geri mi kazandırıyor?

Sanmıyorum, kayıp devam ediyor.

Örneklerini binlerce kez yapabileceğim bu sebeplerden, acilen; insan olmanın doğal gerekliliklerini yerine getirenler aranıyor.

Bulduklarımız koruma altına alınacaklar, alınmalılar, belki ironi katılmış gelebilir ama eğer bu tutum değişmezse yakın gelecekte, “insan aranıyor” afişlerine rastlamamız çok mümkün.
yazan:soner arıca