Çok!

[vgokhan]

Yıllar önce Batı'dan Türkiye'ye “çok” isminde nur topu gibi bir kavram geldi. Bizde sayı, nicelik ve güç bakımından “daha fazla” anlamına gelen bu kelimenin kullanım alanı o kadar dardı ki ibadet ve sevgi gibi bir kaç önemli alan dışında neredeyse hiç kullanılmazdı. Hatta bu “çok” kelimesi birçok zaman kötülükle anılırdı.

Çokluktan falan filan olur… Veya nerde çokluk orda… gibi bir takım itici cümleler kullanılırdı.

]Gel zaman git zaman televizyon kanallarının artması ile birlikte reklam adında bir kavramla da tanışmış olduk.1985'li yıllarda televizyonlar bas bas bağırıyordu: “Her şeyin daha fazlasını hak ediyorsunuz” veya “Siz her şeyin en iyisine layıksınız” gibi... Ancak bu tür cümleler Türkler için o kadar yabancıydı ki başka yerlerde de işe yaradığını sanki televizyonlardan öğreniyorduk.
Öyle tabi; insan her şeyin daha iyisine ve daha fazlasına sahip olabilirdi. Ama biliyor musunuz? Batı bunu verirken babasının hayrına vermiyordu. Gerçekten de Doğu'da çok değerli bir şey vardı… Batı'nın salyalarını akıtan... Batı'nın Doğu'dan istediği şey bekâret tadındaydı temiz ve saftı.

Kısaca istediği şey kendisinin Rönesans ile birlikte kaybetmeye başladığı en önemli şeydi. Yani Doğu'nun mutluluğu… Mutluluk nedir sizce? Biliyorum herkese göre değişen bir kavramdır. Ama ne değildir onu biliyorum. Çokluk değildir. Çok ve lüks tüketimin girdiği ülkelere bir bakın; o ülkelerde ilk canlanan sektör psikiyatri ve diyet olmuştur. Çokluk gidimi bir yere sağlık elden gider ve sağlık elden gidince mutluluğun da gider.

Batı sürekli yaşamak isteyen bir virüs gibidir.
Yaşamak için hep yeni bir bedene ihtiyaç duyar. Kanını emdiği şeyi
tüketmeden bırakmaz. En nihayetinde yiyip bitirdiği şeyin karşısına
geçip bakar ve der ki; “Artık tıpkı bana benziyorsun, aramıza hoş geldin.”

İşte bu kaçınılmaz olandır. Doğu'ya hatta çok daha Doğu'ya… Allah sonumuzu hayır etsin!
yazan :murat kekilli