Bir Kadının Histeri Anları!

[vgokhan]

İçimde kaç kadın yaşıyor benim? Beynimi
kemiren bu fikirlerin hepsi bana ait olamaz. İnsan kendiyle bu kadar
çelişir mi? Kafam karışıyor, gece bitti, gün ağrıyor; hala yerlerine
oturmadı düşünceler. Kaç karar aldım, hepsini bozdum.
Bir Kadının Histeri Anları!

Aşk, alkol gibi insanı uyuşturuyor. Dengem bozuldu, kendimle kavga
etmekten yoruldum. Birazdan şurada uyuyacağım. Aşk denilen oyunun bütün
kurallarını biliyordum ama şimdi hepsini unuttum. Aslında hatırlıyorum
da oynayasım yok. Bu defa diyorum, açık olsun kartlarımız. Kimse
kandırmasın, düzen kurmasın, yalan söylemesin. Bunun içinde tek kural,
gerçekten aşık olmak!
Önce kızdım
bu gece gelmedin diye, dışarı atayım kendimi dedim. Kızları aradım gece
yarısı, gidiyoruz dedim, herkes hazırlanmaya başladı. O bar senin, bu
bar benim gezecektim. Kafamı dağıtacaktım, içimden söylenecektim.
Sabaha karşı çorbacıda söndürecektik feneri, bir şarkı dokunacaktı
yüreğime, gözlerim dolacaktı, küfür edecektim yokluğuna. Belki iki
duble de içince sarhoş olurdum, ilk selam verenin kolunda giderdim hiç
tanımadığım bir eve. Uyanınca bin kere pişman olurdum, daha çok
söverdim sana, işin kötüsü kendimden nefret ederdim. Ne kadar yıkansan
geçmez o kir biliyor musun? Çünkü kirlenen şey bedenin değil ruhun
olur. Bunları düşününce vazgeçtim, aradım tek tek herkesi,
gitmeyeceğimizi söyledim. Saçlarının yarısını, makyajının çoğunu
bitirmiş hatunlar sessiz kaldılar.

Sonra telefonu aldım elime, seni aradım. Daha hat düşmeden kapattım.
Mesaj atacaktım, ondan da vazgeçtim. Kapattım hatta üşenip açmayayım
diye cep telefonunu, yatağa attım kendimi, lanet olası yastık sen
kokuyordu. Sinirden deliye döndüm. Salona gittim, koltuğa uzandım bu
sefer, kumanda elimde, bütün kanalları dolaştım. Kahrolası, cumartesi
gecesi seyredecek tek düzgün program bulamadım. Normalde onlarca
bulurdum ama aklım sende. Onu da kapattım. Aşkın ne güzel bir duygu
olduğunu, seni, sohbetlerimizi hatırladım. Yumuşadı yüreğim birden,
huzur buldum. Güzel bir kahve pişirdim. Kitabımı açtım, okumaya
başladım. Seni çok sevdiğim geldi aklıma, gülümsedim. İyi de, sen
nerdeydin? Yine öfkelendim!

Banyoya gittim. Küveti doldurup, uzun bir şımarıklık yaptırayım
bedenime diye, köpüğü döktüm. Gelseydin sana hazırlamayı düşündüğüm
jesti kendime yapayım dedim, vazgeçtim. Kapattım musluğu, salona
döndüm. Dostlardan birini aradım. Uzun uzun konuştum. Seni anlattıkça,
sana coştum. Sevdiğin zaman beklemek bile güzeldi. Üstelik ne asildir,
yar yolu gözlemek. Bir türkü tutturdum. “Cihan da bilir benim sana
yandığımı, yandığımı, yandığımı amaaaann….” Kahveyi yeni içmiştim, çay
zaten sevmem. Ne yapacağımı bilemeden, gecenin saçma bir saatinde
temizlik yapmaya başladım. Mutfak parıldadı. Geldiğinde tertemiz
olacaktı. Gerçi günlerdir gelmiyordun, o yüzden bıraktım temizliği de,
ne yapsam kesmiyordu beni. Masanın üstünde duran dergileri karıştırdım.
Kızdım yine sana, üstüme taktım kotu, tişörtü, atladım arabaya,
sokaklar boyu gezdim. Kırmızı ışıkta yan arabadan hoş bir adam
gülümsedi, tepki vermedim ama kafamı da çevirmedim. Selam verdi bu
sefer, arada gidip geldim, bir tebessüme bakardı her şey, kendime
yediremedim. Hala kırmızı yanıyorken, bastım gaza geçtim.

Radyoda sevdiğim bir şarkı çalmaya başladı. Bağıra bağıra ağladım. Eve
döndüm. Koşarak çıktım merdivenleri, nefesim kesildi. Oturdum,
sakinleştim, yokluğunun ne zor olduğunu düşündüm. İçimdeki şeytan
kadını yenmiştim ama melek yanımın da çok başarılı bir sınav verdiği
söylenemezdi.
İnsan bir gece de
kaç kere fikir değiştirir? Kaç kez savrulur ruhu? Bunlar aklı başında
kadının yapacağı işler değil. Aşk dengemi bozdu. Tabii canım, aslında
bütün suç senin. Geldin, yüreğim karıştı, gözlerim alıştı. Şimdi
yokluğunda dayanmak zor oluyor. Bir daha içimdeki bu kadar kadınla
savaşacak gücüm olmayabilir. O zaman kim kimi yener belli değil. İyisi
mi, sen beni hiç bırakma sevgili!......
kaynak:kadin.tr.msn.com