Ve Aşk Ortada Kaldı

[vgokhan]

Ve Aşk Ortada Kaldı



Gecenin karanlığında evlerinde bulunan insanları bir anlık rahatsız
eden siren sesi, adamın sürekli kulaklarında çınlıyordu. Siren sesi ile
dolan kıvrımlarında beyninin hatıralar, şaşkınlık, hüzün, umut,
umutsuzluk, güçsüzlük bir o yana bir bu yana çarpıyor ve siren sesleri
ile yine çıkıp gidiyor ve yeniden geliyordu.
Bir 17 sene öncesi idi, insanların sürekli ayaklarına baktığı
ayakkabı mağazasında çalışırken ilk defa birisinin gözlerine bakıyor ve
ilk defa birisinin gözlerinde kalıyordu. Bir çift göz bu kadar sıradan
olduğu halde bu kadar özel nasıl olabilirdi acaba. Bu kahverengi gözler
başka hiç kimse de bu kadar anlamlı bakamaz, başka hiç kimse de bu
kadar güzel olamazdı. Karar verdiğinde bu kızın kahverengi gözlerinin
kendi görüntüsü ile kapanmasına daha 19 yaşındaydı ve ne olursa olsun
bu kız kendi hayatının bir parçası olacaktı. Ayakkabı öyle sık alınan
bir şey değildi, bu kız da ilk defa bu dükkâna gelen bir müşteri idi.
İzlemeliydi, peşinden koşmalı idi, uğraşmalı idi. Öyle de oldu, izledi,
uğraştı, peşinden koştu ama nihayet istediği oldu. Artık arada bir
ürkek adımlar onları birbirine kavuşturuyor, o kahverengi o dünyalar
güzeli gözler bir o kadar masum, bir o kadar bağlı ve bir o kadar da
ürkek bakışlarını arada bir adamın üzerinde arada bir cevrede
dolaştırıyor, başka gözlerin onu tanımasından ürkerek, bu adamın
yanında hep kalmak isteyerek ama içinde bulunduğu o anda onunla
görünmek istemeyerek bakıyordu dünyaya.
Her şey ne kadar güzeldi, ve ne kadar daha güzel kalmasını sağlamak
onların ellerindeydi. Evlenmeliydiler. Adam ilk evlilik teklifini
Üsküdar’da deniz kenarında mütevazi bir bankta:
“BU DENIZIN UZERINDE PARLAYAN IŞIKLAR KADAR INSAN VAR BU ŞEHIRDE,
DALGALANDIKÇA DENIZ KİMİ BIRLIKTE YANAR BIRLIKTE SÖNER, KİMİ AYRI AYRI
YANAR SÖNER. BENİM IŞIĞIM TEKTİ BUGUNE KADAR BU DENIZDE, KÂH YANDI KÂH
SÖNDU, KÂH AĞLADI KÂH GÜLDÜ, BİR GÜN BENİM IŞIĞIM SENİN IŞIĞINI GÖRDÜ,
EĞER SEN DE KABUL EDERSEN, SEN DE BU IŞIKLARI BİRLEŞTİRELİM DERSEN…”
“Evet” demişti kız ve o akşam o denizde parlayan binlerce ışık
onlara şahitlik etmişlerdi. Deniz dalgalandı, iki ışık yan yana geldi
ve el ele parladı. Ne beklendiği gibi bu evliliğe karşı çıkan oldu, ne
de umutsuz ask filmlerindeki gibi içkiye düşen bir koca ya da kor olan
bir kadındı bu evliliğin geleceği.
Hayalleri vardı birlikte en fazla iki çocuğun sığabileceği hayalleri
ve bir ev panjuru olmayan, geniş olmayan ama kendilerinin olan ve bir
araba bu iyi adamın ayaklarını yerden kesecek olan ve bu güzel kadını
mutlu edecek olan. Olmasa da olurdu bu ev ve bu araba. Kadın ve adam
yine mutlu idiler, yine de inat mutlu olacaklardı.
Yıllar geçti, adam kendi kendine 17 sene kadar olmuş bu yıllanmış
hikâyenin nasıl hala bu kadar canlı nasıl hala bu kadar güzel olduğunu
merak ediyordu. Asıl merak ettiği bu zamanlara kadar bu hikâye nasıl bu
kadar güzel süregelmiş ve hala da sürmekteydi. Ne kadar şanslı bir
adamdı. Ne güzel bir karısı vardı, ne iyi idi. Onu ne kadar çok
seviyordu. Bunca senede çocukları olmamıştı, olamamıştı ama olsun,
birbirlerine kari koca birbirlerine çoluk çocuktular. Bir evleri vardı
kendilerinin ve bir de araba değil ama motosikletleri vardı ayaklarını
yerden kesen.
17 sene geçmişti ne kadar mutlu idi kadın. Kendisini bir kez bile
incitmemiş bir koca, kendisini delice sevmiş bir eş, ve delice sevdiği
bir eş. 17 yıl olmuştu, hala ilk günkü gibi heyecanlanırlardı
birbirlerini gördüklerinde, hala sarılırken birbirlerine 17 koca yılın
etkisi ile 17 kat daha hızlı çarpardı kalpleri ilk sarılmalarında
attığından. Hala arada bir yıllar önce durdukları sahilden denize bakar
kendi ışıklarını ararlardı el ele. 17 koca yılın her anında adamın
gözlerinde kadın ve kadının gözlerinde adam oldu, aşk oldu.
Hava soğuktu, soğuk bin iğne gibi saplanıyordu adamın vücudunun her
yerine, beynine dolan siren sesleri ile birlikte. Gözlerinden akan
yaşlar ara sıra gözlerini buğulasada adam yine de ambulansın ardından
hiç ayrılmıyor, ambulans hızlandıkça hızlanıyor, yavaşladıkça
yavaşlıyor ama bir an olsun bırakmıyordu peşini. Uzundu yollar uzaktı
hastane, çelik gibi soğuktu hava. Ambulansın geçtiği yerlerde insanlar
pencerelerinden izliyorlar olan biteni görüyorlardı ama gerçekte olan
biten çok farklı idi. Uzundu yollar uzaktı hastane.
Hâlbuki o akşamda her akşam olduğu gibi idi, adam televizyon
karşısında kadın banyoda idi, az sonra çıkacaktı kadın banyodan
saçlarından suları aka aka, yüzünden gülücükler saça saça, gelecek
kocasının yanağından öpecek, adam onu koklayacak ve hep yaptığı gibi
sımsıkı sarılacaktı.
Banyo sıcaktı, az kalmıştı kadın çıkacaktı, bir sabun kaydı, kadın
üzerine bastı, ayağı kaydı her yer karardı. Bir gürültü geldi banyodan,
adam seslendi, ses gelmedi, adam seslendi cevap yoktu, acele ile kalktı
adam banyoya koştu, yerler kaygandı ve o yerde kadın boylu boyunca
uzanıyordu, banyoda kan vardı. Adam kadının kafasına havlu bastırdı,
olmadı elini bastırdı olmadı, kadının gözleri açıktı ve o gözlerde hala
adam vardı. Kalktı adam telefona sarıldı, uzundu yollar uzaktı hastane.
Belki dakikalar belki saatler belki asırlar geçti, adam anlamadı.
Ambulans geldi, kadını aldı, adam geride dondu kaldı, bir karışıklık
oldu ambulans gözden kayboldu, deli gibiydi adam, adamın bir
motosikleti vardı. Motora atladı, ambulansı yakaladı, ambulans hızlandı
o hızlandı, ambulans yavaşladı o yavaşladı. Uzundu yollar, uzaktı
hastane. Ve çelik gibi soğuktu hava, adamın üzerinde sadece atleti
vardı.
Az kalmıştı hastaneye, hemen bir iki ışık sonra idi. Ambulans hızla
yollara daldı, arkasında motosikletli adam vardı, ambulans biraz daha
hızlandı, adamın gözlerinde yaslar vardı, buğulu idi ambulans buğulu
idi yollar, adam bir ana yola daldı, motorun tekerleri kaydı, uzaklaştı
ambulans, buğulu idi yollar, o kalabalık yolda buğulu bir araba adama
çarptı. Adamın gözlerinde son bir kez kadın parladı ve kapandı.
Nihayet ambulans hastanede idi, acele ile arka kapı aralandı, kadın
çıkarıldı. Sedye acile sürülürken kadın son bir kez havaya baktı ve o
gözlerde bir adam parladı ve kapandı.
O sırada denizde bir çift ışık birlikte dibe daldı ve aşk ortada kaldı…
Hasan Özer

[aquahell]

Çok güzel bir hikaye ellerinize sağlık