Unutmaya İhtiyacı Var İnsanın, Gitmek Gibi

[vgokhan]

Bazen herşeyi hatırlamaktan muzdaribim.
Şükürsüzlük olmasın ama bazen birşeyleri unutmaya ihtiyacı var insanın.
Geçmişe dönüp baktığımda hayatımın en küçük ayrıntısını bile
hatırladığımı farkediyorum. Eşle dostla geçirdiğim zamanlar, ilk kalp
ağrım, yatılı okurken geçirdiğim yalnız zamanlar…hepsi hala canlıymış
gibi hiç eksilmeden gözümün önünde öylece duruyor. Gözlerimi kapatıp
biraz düşünsem çocukluk arkadaşlarımla ne konuştuğumu rahatlıkla
söyleyebilirim. Sevdiğim insanlarla ilgili en ufak ayrıntı bile
aklımdan çıkmıyor. Birgün birisi birşey söylese ve ben “unutmuşum”
desem garip biliyorum ama sevineceğim..
Unutmakla unuttuğunu
sanmak arasındaki farkı ben hergeçen gün yine ve yeniden öğreniyorum.
Özlediğim, tekrar yaşayamayacağımı bildiğim hem tebessüm ettiren hem de
can yakan zamanları ben, “unuttum” diyerek ardımda bırakmaya çalıştım
bunca zaman. Oysaki hatırlayamadığımız şeyler unuttuklarımız değildir
ki her zaman. Bazen bir şarkı, içten bir gülümseme veya küçük bir söz
alır insanı, zamanın içerisinde saklanan ama hiç kaybolmayan ve
hatırladıkça can yakan o güzelim anılara götürür. Bazen gözlerimi
kapatmaya korkuyorum ve açtığım zaman gözlerimi unutturur mu bilmem ama
bir başka denizde bir başka ülkede olmak istiyorum.

Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim,dedin
Bundan daha iyi bir şehir bulunur elbet
Her çabam kaderin olumsuz yargısıyla karşı karşıya
Bir ceset gibi gömülü kalbim-aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem nereye baksam
Kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün-boşuna bunca yıl tükettiğim ülkede”
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın
Bu şehir arkandan gelecektir
Sen yine aynı sokaklarda dolaşacaksın-aynı mahallede koşacaksın
Aynı evlerde kır düşecek saçlarına
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda
Başka bir şey umma
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte
Öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde
Konstantin Kavafis