Ben Sevmeye Alışkınım!
1 sayfadaki 1 sayfası
Ben Sevmeye Alışkınım!
Ben Sevmeye Alışkınım!
Aşkınla yaşlanıyorum. Ömrüm; seni sevmek, sana kızmak, seni özlemek, sana kanmak ve seni düşünmekle geçiyor.
Ben Sevmeye Alışkınım!
Sabah
gözümü açar açmaz, elim telefona gidiyor. Ya aradıysan ve ben
duymadıysam? Belki de, “günaydın!” yazan bir mesaj yollamışsındır.Hiçbiri
yoksa, günüm hüzünlü başlıyor. Gerçi artık alıştım, senin benim kadar
ilgili olmadığını biliyorum. Sebebini de anlıyorum. Ben senin hayatının
merkezi değilim.Çoğu insanın düştüğü hataya düşmemek için
çabalıyorum. Benim de bir hayatım var. Dostlarım, işim, hobilerim var.
Vardı! Sana kaptırana kadar gönlümü, vardı…Yine günler akmaya
devam ediyor. Yine gidilecek bir işim, aranacak dostlarım var. Hepsini
yapmaya devam ediyorum. Bedenim olması gereken yerde, aklım yok!Senle
örülen bu yaşam ağının, sonunda bana ne kadar acı vereceğini bilmeme
rağmen karşı koyamıyorum. Aklımı ikna etmek kolay da, kalbimi
uslandıramıyorum. Kalp dediğin anarşist, tüm bedenimi yanına çekmeyi
beceriyor. An geliyor, fark ediyorum ki, ben artık senim….Kendimi
böyle bilmezdim. Ne olsa insan doğarken alışıyor kendine. Zaman
geçtikçe sınırlarını belirliyor. Nasıl ve ne kadar yapabileceğini,
nereye kadar gidebileceğini öğreniyor.Sen, bütün bildiklerimi alt
üst ettin. Doğrularımı, öğrendiklerimi şaşırttın. Dengemi bozdun. Ben
güçlü bir kadınım. En azından öyle olduğumu zannederdim. İnsanın içine
aşk girince, her şey karışıyor demek ki!Seni sevmek, aslında içime
yaptığım bir yolculuk. Seni, senin için değil, kendim için seviyorum.
Çünkü ben sevdikçe büyürüm. Çünkü aşkın tadını biliyorum. Çünkü
yüreğimde sevgiyi hissetmeden, ben kendime bile yabancıyım. Çünkü ben
aşkın kadınıyım. Sen ol ya da olma, ben sevmeye alışkınım….
Candan Ünal
Aşkınla yaşlanıyorum. Ömrüm; seni sevmek, sana kızmak, seni özlemek, sana kanmak ve seni düşünmekle geçiyor.
Ben Sevmeye Alışkınım!
Sabah
gözümü açar açmaz, elim telefona gidiyor. Ya aradıysan ve ben
duymadıysam? Belki de, “günaydın!” yazan bir mesaj yollamışsındır.Hiçbiri
yoksa, günüm hüzünlü başlıyor. Gerçi artık alıştım, senin benim kadar
ilgili olmadığını biliyorum. Sebebini de anlıyorum. Ben senin hayatının
merkezi değilim.Çoğu insanın düştüğü hataya düşmemek için
çabalıyorum. Benim de bir hayatım var. Dostlarım, işim, hobilerim var.
Vardı! Sana kaptırana kadar gönlümü, vardı…Yine günler akmaya
devam ediyor. Yine gidilecek bir işim, aranacak dostlarım var. Hepsini
yapmaya devam ediyorum. Bedenim olması gereken yerde, aklım yok!Senle
örülen bu yaşam ağının, sonunda bana ne kadar acı vereceğini bilmeme
rağmen karşı koyamıyorum. Aklımı ikna etmek kolay da, kalbimi
uslandıramıyorum. Kalp dediğin anarşist, tüm bedenimi yanına çekmeyi
beceriyor. An geliyor, fark ediyorum ki, ben artık senim….Kendimi
böyle bilmezdim. Ne olsa insan doğarken alışıyor kendine. Zaman
geçtikçe sınırlarını belirliyor. Nasıl ve ne kadar yapabileceğini,
nereye kadar gidebileceğini öğreniyor.Sen, bütün bildiklerimi alt
üst ettin. Doğrularımı, öğrendiklerimi şaşırttın. Dengemi bozdun. Ben
güçlü bir kadınım. En azından öyle olduğumu zannederdim. İnsanın içine
aşk girince, her şey karışıyor demek ki!Seni sevmek, aslında içime
yaptığım bir yolculuk. Seni, senin için değil, kendim için seviyorum.
Çünkü ben sevdikçe büyürüm. Çünkü aşkın tadını biliyorum. Çünkü
yüreğimde sevgiyi hissetmeden, ben kendime bile yabancıyım. Çünkü ben
aşkın kadınıyım. Sen ol ya da olma, ben sevmeye alışkınım….
Candan Ünal
vgokhan- SUPER MODERATÖR
-
Mesaj Sayısı : 7173
Nerden : aquaticforum
Reputation : 94
Points : 7895
Kayıt tarihi : 23/01/08
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz