Her Yaşam Diğerine Benziyor!

[vgokhan]

Her Yaşam Diğerine Benziyor!


Yaşamdan kazandığınız her şeyi, er ya da geç,
yine ona verirsiniz. Son durakta, tüm bencilliği ile sarar sizi o
minicik oda!
Her Yaşam Diğerine Benziyor!


Umutlarınızı,
sevişlerinizi, mutluluklarınızı, ruhunuzun en temiz yanını,
çocukluğunuzu alıp götürür sizden yaşam. Her ayıbınız koşarak kaçar. Tüm
çıplaklığınızla orada kalırsınız.Ben tutkularıma yenilmeyi
öğrendiğimde, henüz 13 olmuştum. Aşkın yüzlerini görmüştüm sabah
ezanlarında. Çiçeğe de aşık olunurmuş meğer, şiire de!Sevdadan
hiç vazgeçmeden geldim on sekizime! Artık büyüdüm, her şeyi biliyorum
derken yedim ilk dost kazığını!Yaş 25, evlendim! Kocam beni çok
seviyor. Öyle mutluyum ki, dünya ne güzel bir yer, yaşamak ne güzel.
Hani evlilik çok zordu? Evlenince insan değişiyordu?Yaş 28, iki
çocuğum oldu. Biri kız, biri oğlan! Özensiz, kendine bakmaya fırsat
bulamayan, şişman bir kadın oldum. Kocam beni hala çok seviyor. Neden
sevmesin ki? Evim hep tertemiz, gömlekleri ütülü, her zaman yemeğim
ocakta, geç bile gelse kavga etmiyorum!Yaş 32, çok bunalıyorum!
Kocam beni ihmal etmeye başladı. Ama ben de biraz evham yapıyorum
galiba. Yine de beni çok seviyor. Çocuklarla fazla zaman geçirdiğim
için, ben de onunla fazla ilgilenmiyorum galiba!Yaş 35, yolun
yarısıymış! Henüz anlayamadım. Çocuklar okula başladı. Onları çok
seviyorum. Dertleri de onlarla büyüyor.Yaş 40, kocamı bir
sarışınla yakaladım! Hem de bizim yatağımızda! ( Gerçi başka yatakta
olsa ne fark eder acaba diye düşünüyorum?) Kocam beni hala çok…….Boşandık!
Kızı ben aldım. Şimdilik ikimiz mutluyuz ama oğlanı özlüyorum!Yaş
44, özlemeyi öğrendim! Kızım artık beni sevmiyor, sürekli kavga
ediyoruz. Eve geç geliyor. Babası oğlanı doldurmuş, bayramdan bayrama
arıyor.Yaş 47, yalnız yaşamak çok zor! Mahallenin gözü üzerimde,
nafaka yetişmiyor. Karşı komşu, dul kadınım diye sürekli kapı deliğinden
izliyor. Çalışmaya başladım, hatta İngilizce bile öğreniyorum.Yaş
50, biriyle tanıştım! Zayıfladım, saçlarımı kestirdim, galiba aşık
oldum, utanıyorum….Kızım evleniyor. Bana kalsa evlendirmem ama sürekli
kavga ediyor. Kaç yaşına gelmişim, hala gözüm dışarıdaymış. Kendisi de
bu yaşa gelince anlar diye umuyorum.Yaş 52, mutluluğum için
savaşmayı öğrendim. Bir torunum oldu.Yaş 54, çocuklarım gelip
benden özür dilediler. Artık her şeyi bana soruyorlar. Evlatlarımı ve
torunumu çok seviyorum.Yaş 56, arada bir kalbim sıkışıyor!
Korkuyorum! Hala aynı adama aşığım. Demek gerçek aşkla insan yaşı biraz
ilerleyince tanışıyor.Yaş 60, dün gece birden her şey karardı!
Biraz üşüyorum, galiba camı açık bıraktım ama yerimden kalkamıyorum.Yaş….!
Burada yaşın önemi yok. Tek bildiğim artık hayatla kavga etmiyorum.
Sadece huzur ve kalbimde hala aşk var. İçimde garip bir his, adını
koyamıyorum. Sesimi duyurabilseydim, boş şeyler için hayatınızı
harcamayın, kavga etmeyin, kalp kırmayın derdim ama biliyorum
duymayacaksınız. Neyse, geldiğinizde siz de anlarsınız, bekliyorum!
Candan
Ünal