İki Zıt Yöne Giden Yoldur Aşk!

[vgokhan]

İki Zıt Yöne Giden Yoldur Aşk!



Biri İstanbul’dan, diğeri İzmir’den kalkan iki otobüs, dinlenme
tesisinde mola verirler. Önce gelen İstanbul otobüsünden, sessiz ve çiğ
yağan bir gecenin ortasına iner kadın.
İki Zıt Yöne Giden Yoldur
Aşk!

Cam kenarında bir masaya oturur. Kahve yudumlarken, Gözüne
kirli sokak köpeği ilişir. Kocaman, kahve gözlerinde meraklı bakışını
fark eder. Tebessüm eder kendi kendine.
O sırada diğer otobüs girer
tesise, köpek oturduğu yerden hiç acele etmeden kalkar. Burası benim ama
hadi gel bakalım der gibi, kocaman demir yığınına kafa tutar
sakinliğiyle. Kapı açılır, insanlar iner tek tek, sokak köpeği ile
birlikte seyreder kadın yeni gelenleri.
Birden otobüsün kapısından
beyaz gömlekli, uzun boylu bir adam iner. Gözleri karşılaşır, yüzyıl
gibi gelen o kısacık anda. Başını önüne eğer kadın, utanmıştır. Kalp
atışlarının hızlandığını hisseder. Adam gelip tam karşısındaki masaya
oturur. Bir sigara daha yakar kadın, adam da! Yine kaçamak bakışlarda
yakalarlar birbirlerini. Küçük bir oyun başlamıştır aralarında, kim kimi
bakarken yakalayacak?
Erkek, hoş bir bayan olduğunu geçirir
içinden. Kendi otobüsünde olmadığını hatırlar, dönüp dışarıda duran
diğer otobüsün tabelasına bakar, acaba nereye gidiyordur kadın? İzmir!
Kahretsin der içinden, ters yönlere gittiklerini fark ederek.
İçinden
kalkıp kadının masasına gitmek gelir. Bir bahane arar, telaştan aklına
bir şey gelmez. Bir müddet daha sürer küçük oyunları. Kadının
görmediğini umarak, çakmağını gizlice cebine koyar adam. Artık sohbeti
başlatacak bahane hazırdır. Pardon, ateşiniz var mı?Tam ayağa kalkmak
üzereyken, terminalde ne dediği tam olarak anlaşılmayan anons duyulur.
Ancak ikisi de bu anonsun otobüslerin hareketi için yapıldığını
biliyordur.
Gitme vakti gelmiştir. Aynı anda ayağa kalkıp, kapıya
doğru yürürler. Kaptanlar marşa basmıştır. Sessizliği bölen motor
gürültüsü ve yüzlerine vuran rüzgarla bir an duraksarlar. İçi hüzün dolu
bir bakış buluşur gözlerinde, son olduğunu bilerek. Gülümseyerek,
otobüslerine doğru yürürler. Binmeden bir defa daha görebilmek için,
aynı anda dönüp bakarlar geriye.Ne yapalım der gibi, ellerini iki yana
açarak durur kapıda genç adam. Tebessüm eder kadın, kader diye seslenir.
İki otobüs aynı anda ayrı yönlere hareket eder.
Işıkları söndürür
muavinler. Geride tek başına kalmıştır, kocaman kahve rengi gözlü köpek.
Yolcular uykuya dalar. İzmir-İstanbul arasında iki ayrı yolda, iki kişi
gözlerini kapatmadan, karanlığın içinde cama vuran farları seyreder.
Birbirlerinden habersiz aynı şeyi düşünürler: Zıt yönlere giden yoldur
aşk! Kaderi, geçmişlerini, eski ilişkilerini hatırlayıp, aynı anda
bilmeden sonsuzlukta çarpıştırırlar fikirlerini. Kader bu ya, kim bilir,
belki bir gün, bir yerde, yeniden...

KAYNAK:ayvenur.blogcu.com