Taşın Hikayesi

[aquadmin]

Taşın Hikayesi


Genç bir Yönetici, yeni
Jaguarı içinde kurulmuş, biraz da hızlıca, bir mahalleden geçiyordu.
Park etmiş arabaların arasından yola fırlayan bir çocuk olabilir
düşüncesiyle dikkatini daha çok yol kenarına vermişti. Bir şeyin yola
fırladığını görünce hemen fren yaptı ama aracı durana kadar geçen
mesafede yola çocuk fırlamadı. Bunun yerine, yepyeni arabasının yan
kapısına büyükçe bir taş çarptı. Adam hızlıca frene yüklendi ve taşın
fırlatıldığı boşluğa doğru geri geri gitti.

Sinirlenmiş olan
genç adam arabasından fırladı ve taşı atan çocuğu kaptığı gibi yakında
park etmiş olan bir arabanın gövdesine sıkıştırdı. Bunu yaparken de
bağırıyordu : Sen ne yaptığını sanıyorsun serseri? Bu yaptığın ne demek
oluyor? O gördüğün yepyeni ve pahalı bir araba ve attığın o taşın
mahvettiği yeri düzelttirmek için kaportacıya bir sürü para ödemek
zorunda kalacağım. Neden yaptın bunu ?

”Küçük çocuk üzgün ve
suçlu bir tavır içindeydi. “Lütfen, amca, lütfen kızmayın. Ben çok
üzgünüm ama başka ne yapabilirdim, bilemedim. Taşı attım çünkü işaret
etmeme rağmen diğer arabalar durmadı. Çocuk, gözlerinden süzülen
yaşları elinin tersiyle silerek park etmiş bir aracın arkasına işaret
etti. “abim orada. Yokuştan aşağı yuvarlandı ve tekerlekli
sandalyesinden düştü ve ben onu kaldıramıyorum.”

Çocuğun şimdi
hıçkırıklardan omuzları sarsılıyordu ve şaşkın adama sordu : “Onu
kaldırıp tekerlekli sandalyesine oturtmama yardım edebilir misiniz?
Sanırım abim yaralandı ve benim için çok ağır.
Ne diyeceğini
bilemez halde, genç yönetici boğazındaki düğümden yutkunarak kurtulmaya
çalıştı. Yerde yatan sakat çocuğu kaldırıp tekerlekli sandalyesine
oturttu, cebinden temiz ve ütülü mendilini çıkartıp, çeşitli yerlerinde
oluşmuş ve kanayan yara ve sıyrıkları dikkatlice silmeye çalıştı.

Bir
şeyler söyleyemeyecek kadar duygulanmış olan genç adam, abisinin
tekerlekli sandalyesini iterek yavaş yavaş uzaklaşan çocuğun ardından
bakakaldı. Jaguar marka arabasına geri dönüşü yavaş yavaş oldu ve yol
ona çok uzun geldi.
Arabanın yan kapısında taşın bıraktığı iz çok
derin ve net görülür şekildeydi ama adam orayı hiçbir zaman tamir
ettirmedi. Oradaki izi, şu mesajı hiç unutmamak için sakladı :

Hiçbir
zaman yaşamın içinden, seni durdurmak ve dikkatini çekmek için
birilerinin taş atmasına mecbur kalacağı kadar hızlı geçme.
Yaratıcı
ruhumuza fısıldar ve kalbimizle konuşur. Bazen, onu dinlemek için
vaktimiz olmuyorsa, bize taş fırlatmak zorunda kalır.

Fısıltıyı dinle… veya taşı bekle.
Seçim senin.